熱帶魚

2012．6．20 在Kampar 湖邊的校園﹐馬來西亞拉曼大學﹐
與王潤華老師(推介雙語詩集新村)一起
詩朗誦內容分享﹕

同時向敬愛的詩人梁秉鈞致意

Weiße Göttin, schwarze Göttin

Zuletzt reicht sie eine Schale Reis,
die weiße Göttin, die schwarze Göttin.
Die Harmonie der Dinge, wird sie sagen,
ist die Harmonie von See und Adler.
Was oben weiß ruht, ruht unten tief schwarz.

Der Reis ist weiß, der Reis ist schwarz.
Sie teilt ihn mit einem Messer.
Die Scheide ist ihr der lichteste Spiegel.
Sie scheidet Weiß, sie scheidet Schwarz.

Die Sonne war zu stark in den Bergen,
keine Libelle fing sie auf.
Die weiße Göttin kam zu leichten Schrittes,
über dem Pass wurde sie zur schwarzen Göttin.
Lang suchte sie da nach ihrem Kamm.

Wir flohen das versprochene Land
und schauen Berge nur noch in Schaufensterfluchten.
Da nippt sie an ihrer Milch,
und du schlürfst deinen Mokka,
sie spricht vom Adler tief über der See,
du sprichst vom Ruf hoch unter der Luft.

Es bleibt ein letztes Korn Reis.
Wird es schwimmen, wird es schweben,
mal schwarz, mal weiß?

Dewi Putih, Dewi Hitam

Akhirnya hidangkannya semangkuk nasi,
dewi putih, dewi hitam.
Harmoni benda yang akan dia sebutkan,
ialah harmoni burung helang dan laut.
Yang rehatkan putih diatas, akan rehatkan hitam di dalam bawah.

Nasi putih, nasi hitam.
Dia bahagikan dengan pisau.
Bilah pisau cermin yang paling cerah.
Ia bahagikan putih, bahagikan hitam.

Matahari jadi terlalu kuat di bukit,
tiada belalang patung tertangkapnya.
Dewi putih datang dengan langkah terlalu ringan,
diatas laluan dia menjadi dewi hitam pula.
Lama-lamanya dia mencari sikat di sana.

Kami melarikan diri dari tanah janjian
dan memerhati gunung dalam penerbangan melihat-lihat kedai.
Di sana dia sedang minum susu
dan mu menghirup kopi mocha,
dia sebut burung helang mendalam diatas laut,
mu sebut satu panggilan tinggi dibawah udara.

Tertinggal satu bijian yang terakhir.
Mungkin ia berenang, mungkin ia terapung,
sesekali hitam, sesekali putih?

White Goddess, Black Goddess

Finally she serves a bowl of rice,
the white goddess, the black goddess.
The harmony of things, she will be going to say,
is the harmony of eagle and the Sea.
Whatever rests white above, will rest black deep below.

The rice is white, the rice is black.
She divides it with a knife.
Its blade is her brightest mirror.
It divides white, it divides black.

The sun was too strong in the hills,
no dragonfly caught her.
The white goddess approached, too light was her step,
above the passes she turned into the black goddess.
There she was searching long for her comb.

We fled the promised land
and watch hills just in shop windows’ flights.
There she is sipping her milk
and you are slurping your mocha,
She speaks of the eagle deep above the Sea,
you speak of a call high below the air.

There is one last grain left.
Will it be swimming, will it be floating,
sometimes black, sometimes white?

白女神．黑女神

終於她遞上一碗飯﹐
白色的女神﹐黑色的女神
她將要宣告的﹐事物的和諧﹐
是老鷹與海的和聲。
躺在白色之上的﹐
也在黑色之下躺著。

米是白的﹐米是黑的。
她用一把刀分析這些。
刀鞘是她最亮的鏡子。
它切開白﹐它切開黑。

山上的太陽太強﹐
飛龍 捉不著它。
白女神走來腳步太輕快﹐
在關口之上變成黑女神。
她在那兒久久尋找梳子。

我們從應許之地逃逸
看山只在一排購物櫥窗。
在那兒，她吮著她的牛奶，
你啜著你的摩卡，
她說老鷹深入海洋之上，
你說召喚在高高天空之下。

剩最後一粒飯。
它將游泳或是浮懸，
一時黑﹐一時白﹖

Das neue Lied von der alten Verzweiflung

Bitte
keine Nachrichten mehr
von Krieg und Vertreibung.
Wir sind wehleidig genug.
Auch grundlos vergießen wir Tränen,
nicht allein bei Häutung, Schlachtung
oder Speisung der Zehntausend
mit eigenem Fleisch.

Bitte
nichts mehr von Todesspringern,
von Weltenbrand und Depression.
Wir ziehen das Nichts vor,
vor dem Leben und nach dem Tod,
vor dem Zweifel und nach der Verzweiflung.

Bitte
keine Fragen mehr nach Sinn und Verstand.
Ein Stein ist glücklicher,
eine Wolke und ihr Luftzug.

Wenn nicht ungeboren oder überlebt,
möchten zungenlos wir sein
ohne Auge und Ohr.

新離騷

──新詩，來自絕望的辭

別提
那些戰爭與放逐
悲傷已經足夠
不只為那剝皮 宰殺
或是 以個別肉身
餵食十千人
無故 我們尚且落淚

別再提起
那跳樓
那些末日和憂鬱
我們選擇空無
生前與死後
疑惑之前 絕望之後

別再追問
關於邏輯與理性
一塊石更幸福
一片雲 風

若非未生 或是倖存
我們寧願無舌
無眼無耳

A New song of old despair

Please,
no more news
of war and expulsion.
We are hypochondriac enough.
Leave alone peeling, butchering
or feeding ten thousands
with one’s own flesh,
we shed tears even without reason.

Please,
no more about suicide jumping,
no more about apocalypse and depression.
We prefer nothingness,
before life and after death,
before doubt and after despair.

Please,
no more questions about meaning and reason.
More blessed is a stone,
a cloud and its breeze.

If not unborn or survived,
we rather be without tongue,
without eye and without ear.

Lagu Baru dari Kekecewaan Lama

Sila
tiada lagi bual-bual
tentang peperangan dan pengusiran.
Kami dah cukup seksa hati.
tiada sebab pula kami menangis,
biarlah pengupasan, penyembelihan
atau penyuapan sepuluh ribu
dengan daging seseorang sendiri.

Sila
tiada lagi penerjunan maut
dari hari akhirat dan depression.
Kami pilih ketidak-apa-apaan,
sebelum hidup dan selepas mati,
sebelum keraguan dan selepas kekecewaan.

Sila
tiada soal lagi tentang makna dan pemikiran.
Yang lebih bahagia adalah sebuah batu,
sekuntum awan dan bayunya.

Kalau bukan tergugur hidup atau terselamat,
kami ingin tanpa lidah,
tanpa mata dan tanpa telinga.

Written by Wolfgang Kubin
Tr. by Chantelle Tiong

[ 點閱次數：6702 ]